Mi cumpleaños con mi novia

Martes 23/6/15 Een speciale dag vandaag, een hele speciale dag vandaag. De aanloop naar Bilbao was er een van kilometers lang langs de steenweg, dwars door ETA-sympathiserend Baskenland. Net voor Bilbao mochten we van Santiago nog een fameus zot bultje over, om toch onze portie natuur en werken voor vandaag te krijgen. Maar eerlijk gezegd, ik weet maar heel vaag meer waar ik gepasseerd ben. Het maakte me ook niets uit waar ze me langs stuurden, ik zou alles gedaan hebben. Het enige dat telde vandaag was om zo snel mogelijk in Bilbao te staan. Om Bilbao te doorkruisen op weg naar de bus voor de luchthaven. Want daar stond mijn mooiste verjaardagsgeschenk ooit te wachten op mij! Mijn liefje Tamara is speciaal komen overgevlogen om een paar daagjes Bilbao te bekijken en een eenzame pelgrim te bezoeken. Ik ben nooit zo gelukkig geweest. Deze drie maand stappen was als een droom voor mij, maar iemand die mij zo graag ziet, daar kunnen al die kilometers niet tegen op. Een welgekome pauze, met een zeer welgekome persoon. Terug op de bus naar het centrum, en Tamara meegetroond naar de plaats waar ik opgestapt ben. Want ook al zie ik ze zo graag, we stappen onze kilometers tot in Compostela eerlijk af. Deze pauze wordt er niet in een pelgrimsherberg geslapen, maar in een klein hotelletje. Tamara kan niet tegen snurkers, dus dan moeten we dat respecteren. Ook Tamara heeft kennis gemaakt met de Spaanse taal en de soms wat optredende taalbarrière, maar niets waar een glimlach geen oplossing voor kan bieden. Ook met de Spaanse keuken heeft ze al kennis gemaakt, en ze heeft geleerd wat pelgrimstafelmanieren zijn. Even de buitenkant van Guggenheim bezocht en het was al weer slapentijd. Maar niet vooraleer ik een bezoekje aan de Burger King had gebracht. Met kroon, want het was mijn verjaardag voor iets natuurlijk. En omdat ik mijzelf niet kan verloochenen, werd dat niet de whopper, maar de double whopper. Goed eten moet je hier doen. Vooral goed eten.