Waarom

De twee meest voorkomende reacties op het nieuws dat ik van plan ben om naar Compostela te stappen zijn ‘Jij bent zeker helemaal zot’ en ‘Machtig, dat is ook één van mijn grote dromen’.

– En van waar vertrek je?
– Van Gent.
– En te voet?
– Ja, te voet.
– En hoe lang duurt dat?
– Vier maanden ongeveer.
– Hoeveel kilometer is dat?
– Een dikke 2800 km denk ik.
– En hoeveel kilometer stap je dan per dag?
– Een dikke 25-30 km per dag, gemiddeld.
– En waar slaap je dan?
– Ik heb een tent mee, en verder in speciale pelgrimsherbergen.
– En hoeveel weegt je rugzak?
– Een 15 kilo.
– En met wie ga je dat doen?
– Met niemand, alleen.

– En waarom doe je dat?
– … Ik weet dat niet …

Ik weet dat niet.
Ik weet dat echt niet. Dat is misschien nog het zotste van allemaal.
Ik kan daar redenen voor verzinnen als ik hou van stappen en trektochten, ik stap graag in de natuur, ik zie het als een grens tussen studeren en werken, als het begin van een nieuw deel in mijn leven, ik denk dat je daar zeer veel door leert, je ontmoet zoveel personen, je komt op plaatsten waar je anders nooit zou komen, je maakt momenten mee die je je niet kan inbeelden, het zal van mij een andere of misschien zelfs een betere persoon maken, ik moet het nu doen, nu ik het kan, omdat je je dromen moet leven en zelf moet waarmaken, omdat het een droom is van velen die het later willen doen maar er niet aan geraken.

Ik weet het niet, maar ik hoop dat ik het jullie binnen 4 maand kan zeggen.